അരനാഴിക

ജീവിക്കുകയും... സ്വപ്നം കാണുകയും...കർമ്മങ്ങൾ ചെയ്ത് തീർക്കുകയും അതിനോടൊപ്പം പുതിയ വിചാരകൂട്ടുകൾ വാരികൂട്ടുകയും ചെയ്യുന്ന
ഒരു സാധാരണ മനുഷ്യൻ....
താൻ വസിച്ചയിടങ്ങളിൽ അവന്റെ സത്വത്തിന്റേതായ തരംഗങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കുന്നു.അവൻ നടന്നു നീങ്ങി കഴിഞ്ഞാൽ പുന:പ്രേരണയുടെ അഭാവത്തിൽ സ്ഥലത്തിന്റെ സത്തയിലേക്ക് ആ തരംഗങ്ങൾ ആടിയടങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നു.
പഴയൊരു സ്നേഹഗീതത്തിന്റെ ഈണം...
ഒരു തേങ്ങലിന്റെയോ....
പൊട്ടിച്ചിരിയുടെയോ നുറുങ്ങ്....
ഒരു നെടുവീർപ്പിന്റെ ചൂട്...
ഇവയിലേതെങ്കിലുമൊന്നിന്റെ തുമ്പ് വേറിട്ടു കിട്ടിയാൽ...അലങ്കോലമായി കിടക്കുന്ന ആ നൂലാമാലകളെ വീണ്ടും ചൈതന്യ വൽക്കരിക്കാനും....
പഴയ തരംഗ വ്യാപ്തിയും...അരുവും പുനർജ്ജീവിപ്പിക്കാനും ഒരു മനുഷ്യന് അരനാഴിക മതിയാകും...!