വിരഹം

അവൻ....അനേകം ഒഴിവുസമയങ്ങൾ വിനിയോഗിച്ച് കുത്തിക്കുറിച്ചു തന്ന കടലാസ് തുണ്ടുകൾ...
അതിൽ മുഖമമർത്തി കിടക്കുമ്പോൾ...
എപ്പോഴാണ്...? അറിഞ്ഞുകൂടാ...
കണ്ണുനീർ തുള്ളികൾ കടലാസിനെ നനച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു.എങ്ങനെയാണ്...?എന്തിനാണ്...? അറിഞ്ഞുകൂടാ....
തള്ളിക്കയറി വരുന്ന തേങ്ങലുകൾ...
ഈശ്വരാ....എനിക്കെന്താണ്.....?
അവൾ ഓർക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.ഈ രാത്രിയിലെ ഏതോ നിറപ്പകിട്ടുള്ള നിമിഷത്തിൽ അവൾ സ്വയം മറക്കുകയായിരുന്നു.
ഒരു ഒറ്റപ്പെടൽ വിമ്മിഷ്ടപ്പെടുത്തി തുടങ്ങിയിരുന്നു.
പുതിയൊരു ഏകാന്തതാബോധം...എങ്കിലും അവൾ സ്വയം ആശ്വസിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.
ഇതൊക്കെയും സാധാരണമാണല്ലോ..?
അനിവാര്യവുമാണല്ലോ...!