കാലത്തിനൊപ്പം ജീവിതത്തിന്റെ ഓരോ പടികൾ കയറി പോകുമ്പോൾ...ഇന്നിലെ കൗമാരവും..യൗവ്വനവും ചിലതൊക്കെ മറന്ന് പോകുന്നില്ലേ എന്നൊരു ഓർമ്മപ്പെടുത്തലോടെ.....
സ്നേഹിക്കാൻ പഠിക്കുന്നതോടൊപ്പം മറക്കാനും പഠിക്കണം...
ആ പാഠം ഇപ്പോൾ പഠിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നത് ചില മാതാപിതാക്കളാണെന്ന വ്യത്യാസം മാത്രമേയുള്ളൂ..
ഒരുപാട് മോഹിച്ച്...തഴുകി തലോടി വളർത്തിയ ആണും പെണ്ണുമടങ്ങിയ മക്കൾ കണ്മുന്പിൽ നിന്ന് അകന്ന് പോകുന്നത് കാണാൻ വിധിയ്ക്കപ്പെട്ട ചിലർക്ക് മുൻപിൽ...
ചിലരുടെ യാത്ര മരണത്തിലേക്കും...
മറ്റു ചിലരുടെ യാത്ര സ്വയം കെട്ടിപ്പൊക്കിയ ...
രക്ത ബന്ധങ്ങളെ മറക്കാൻ ഉതകിയ പ്രണയ സാക്ഷാൽക്കാരമെന്ന അഭിനവ നാട്യത്തിലേക്കും ആണെന്ന് മാത്രം.ഇങ്ങനെ..
സ്വന്തം സ്ഥിയെന്ത്...അവസ്ഥയെന്ത്...
നൊന്തുപ്രസവിച്ചു പോറ്റി വളർത്തിയവരുടെ സങ്കടമെന്ത് എന്നത് മന:പൂർവ്വം മറന്ന് അവസര വാദത്തിന്റെ മുഖം മൂടിയണിഞ്ഞവരെ ജീവിതയാത്രയുടെ വഴിയോരങ്ങളിലെ നിത്യ കാഴ്ചയായി തീർന്നതിൽ ഒരു പങ്ക് ചില മാതാപിതാക്കൾക്കുണ്ടെന്നതാണ് സത്യം.
പട്ടിണിയും..പരിവട്ടവുമായി കഴിഞ്ഞു പോയ പഴയൊരു കാലഘട്ടത്തിൽ ഏത് മക്കൾ പുറത്തു പോയാലും അത് ആണായാലും പെണ്ണായാലും ഇരുട്ടും മുൻപ് കളങ്കമേതുമില്ലാതെ തിരിച്ചെത്തും എന്നൊരു ഉറപ്പ് കഴിഞ്ഞു പോയ പഴയൊരു കാലഘട്ടത്തിലെ അമ്മയ്ക്കോ..
അച്ഛനോ..സഹോദരങ്ങൾക്കോ ഉണ്ടായിരുന്നു...പക്ഷേ...
ഇന്ന് സ്ഥിതി മാറി..
എന്തെങ്കിലും ഒരു ഉറപ്പ് നിങ്ങൾക്ക് പറയാൻ കഴിയുമോയെന്ന് സ്വയം ചിന്തിച്ചു നോക്കുക..
പുറമേക്ക് ഉണ്ട് എന്ന് പറയാൻ കഴിയുമെങ്കിലും...
പലർക്കുമറിയാം ആ ഉറപ്പ് പലർക്കുമില്ലെന്ന്..
സ്കൂളോ..കോളേജോ വിട്ടുകഴിഞ്ഞാൽ ആളൊഴിഞ്ഞ ഊടുവഴികളിലൂടെ മാത്രം സഞ്ചരിക്കുന്ന ചിലരെ നിങ്ങൾക്കും കാണാൻ കഴിയും.
ബസ്സ്റ്റാന്റിലും കാണാം മറ്റു ചിലരെ .
കണ്ണോട് കണ്ണ് ചേർന്ന്..
ലോകം മറന്ന്..പരിസരം മറന്ന് പ്രണയ നാടകമാടുന്ന ചിലരെ...
ചിലപ്പോൾ പണ്ടത്തെ ബസ്സിലെ എയർ ഹോണും...ഡ്രൈവറും തമ്മിലുള്ള കരലാളനത്തോടും ഉപമിക്കാം.
ചോദിച്ചാൽ സൗഹൃദം..
അതിനുപ്പുറത്തേക്ക് ചികഞ്ഞുപോയാൽ സദാചാരവാദി എന്നൊരു ലേബലും ചാർത്തി തരും ഇത്തരക്കാർ..
ചില നിമിഷങ്ങളുടെ വിവരമില്ലായ്മ എവിടെ കൊണ്ടെത്തിക്കും എന്നൊരു ചിന്ത ഇന്നിൽ ഇല്ല എന്നതാണ് യാഥാർത്ഥ്യം.ഇത്തരത്തിലുള്ള നിമിഷ-ദിവസ സുഖങ്ങൾ തേടിയുള്ള യാത്രയിലാണ് ഇന്നിലെ ചില കൗമാരങ്ങൾ..
അതിൽ ഏഴാം ക്ലാസോ..എട്ടാം ക്ലാസോ...
അതിനപ്പുറമോ എന്നൊരു വ്യത്യാസം പോലുമില്ല എന്നത് ചിന്തിക്കേണ്ട വിഷയമാണ്.
സ്വപ്നങ്ങൾ സുരഭില സൂനമണിയിക്കുന്ന സാമ്രാജ്യം കീഴടക്കാൻ പോകുന്നവന്റെ ത്വരയാണ് ചിലർക്ക്.
ഒന്നോർക്കുക...!
പുറപ്പെടുമ്പോഴുണ്ടായിരുന്ന പ്രേരണ പിന്നീട് ആരിലും ഉണ്ടായെന്ന് വരില്ല.കാരണം പിന്നീടങ്ങോട്ടുള്ള ജീവിത യാഥാർഥ്യങ്ങൾ. ഒരുപാട് അറിഞ്ഞിട്ടും..
അനുഭവിച്ചിട്ടുമുണ്ടാകും അപ്പോൾ.
പിന്നീടങ്ങോട്ട് തീനാളവും..ചിത്രശലഭവുമാണ് ഓരോ മനസ്സിലും ഓർമ്മ വരിക.ജീവിതത്തിലെ എല്ലാ അബദ്ധങ്ങൾക്കും..
നൈരാശ്യങ്ങൾക്കും ശേഷംമാണ് ചിലർക്ക് ബോധോദയം ഉണ്ടാവുക.
വിവേകത്തെ കീഴടിക്കിയുള്ള ഇന്നിലെ വികാര ജീവികൾ...അതവരെ എവിടേക്ക് നയിക്കുമെന്ന് അവരവർക്ക് തന്നെ അറിയില്ല...അതിനിടയിൽ ഇത്തരത്തിലുള്ള വരികൾ ചിലർക്ക് ദഹിക്കാനും വഴിയില്ല...
എന്നിരുന്നാലും...
കാലമേ...നീയാണ് സാക്ഷി...!
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ