ഇന്നും.....ഇന്നലെയും.🤔

കാലം വല്ലാതെ മാറിപ്പോകുന്നു..

ഒപ്പം മനുഷ്യരും.

മാതൃത്വവും...പിതൃത്വവും...

സഹോദരബന്ധവും...സൗഹൃദങ്ങളും വിലപറയപ്പെടുന്നു.

നൊന്തു പെറ്റതിനപ്പുറത്ത് കുഞ്ഞു പൈതങ്ങളെ വഴിയിലുപേക്ഷിക്കുന്ന അമ്മമാർ.

സ്വന്തം കുഞ്ഞിനെ മരണത്തിലേക്ക് തള്ളിവിട്ട കാമുകനെതിരെ ഒരക്ഷരം മറുത്തു പറയാൻ ശ്രമിക്കാത്ത വേറൊരമ്മ...

സ്വന്തം അമ്മയെ  തീകൊളുത്തിയ മക്കളും വേറെ..

ഇതൊക്കെയും കേട്ടുകേൾവി പോലുമില്ലാത്തതായിരുന്നെങ്കിൽ ഇന്നിതൊക്കെയും നിരന്തരം കണ്ടും കേട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ് നാം.

ഓരോ മക്കളെയും വളർത്തേണ്ടത്..

ആ മാതാപിതാക്കളുടെ കഷ്ടപ്പാടും ദുരിതങ്ങളും അറിയിച്ചു കൊണ്ടായിരിക്കണം.

മക്കളുടെ സന്തോഷമാണെന്ന് വലുതെന്ന് കരുതി പലതിനും പാതി മനസ്സോടെ അരുനിന്നുകൊടുക്കുമ്പോൾ ...അവരുടെ ഓരോ ആവശ്യവും നിറവേറ്റാൻ ഉദ്യമിക്കുമ്പോൾ...

അത് സ്മാർട്ട് ഫോണുകൾ..ആകട്ടെ..

വാഹനങ്ങൾ ആകട്ടെ.അത് കൈവന്നതിന് ശേഷം അവരുടെ പ്രവർത്തികൾ ഏതു വിധത്തിലാണ്..

അവർ മണിക്കൂറുകളോളം ആരോടെങ്കിലും ഫോണിൽ ഇടതടവില്ലാതെ സംസാരിക്കുന്നുണ്ടോ...

ഉണ്ടെങ്കിൽ അതാര്..

അല്ലെങ്കിൽ അവരുടെ കൂട്ടുകെട്ട് എങ്ങിനെയുള്ളവരുമായി..?

അവരുടെ  യാത്രകൾ എങ്ങിനെ..

എവിടേക്ക് ഇതൊക്കെയും ആരെങ്കിലും ഒരിക്കലെങ്കിലും ചോദിക്കുകയോ..

അന്വേഷിക്കുകയോ ചെയ്തിരുന്നെങ്കിൽ ഇന്നിലെ പല  പ്രശ്നങ്ങൾക്കും ഒരു പരിഹാരം കണ്ടെത്താൻ  താനെ കണ്ടെത്താൻ കഴിയുമായിരുന്നു. ആവശ്യമാണോ...

അത്യാവശ്യമാണോ എന്ന് ചിന്തിക്കേണ്ടത് മാതാപിതാക്കളിൽ ഓരോരുത്തരുമാണ്. സ്വന്തത്തിനു വിലയില്ല...

ബന്ധങ്ങൾക്ക് വിലയില്ല..

അടുത്തവർക്കും വിലയില്ല..

പലരും കലുഷിതരാണ്..

എന്തിന്റെയൊക്കെ പേരിൽ.

സല്ലാപങ്ങൾക്ക് അവസരം ഒപ്പിച്ചു കൊടുക്കുന്നത് പലപ്പോഴും കൂട്ടുകാർ തന്നെയാണ്...

അത് സൗഹൃദമോ...പ്രണയമോ എന്ന് കണ്ടറിയുക തന്നെ വേണം..

യഥാർത്ഥ സൗഹൃദമെങ്കിൽ...

അതിന് ഒഴിഞ്ഞ ഇടവും മറയും ആവശ്യമില്ലല്ലോ...അല്ലേ...? 

യദാർത്ഥ കൂട്ടുകാർ എന്നത് ചതിക്കുഴി തോണ്ടുന്നവർ ആകില്ലല്ലോ...

ഇന്നത്തെ ബസ്സിലെ ഒരു കാഴ്ച ഈ വരികൾ എഴുതാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചതാണ്.

പലരും ശ്രദ്ധിക്കുന്നെന്ന സങ്കോചം അവർക്ക് ലവലേശമിലായിരുന്നു എന്നതാണ് സത്യം...

ഈ ഒരു ദുസ്സ്വാതന്ത്ര്യം ഇത്തരക്കാർ വിനിയോഗിക്കുന്നെങ്കിൽ...അതിന് ഒറ്റ കാരണമേയുള്ളൂ...

മുൻപേ പറഞ്ഞ ശ്രദ്ധയില്ലായ്‌മ...

ഒരു കുടുംബം ശിഥിലമാകാൻ ഇതൊക്കെയും ധാരാളം...എന്നൊരു ഓർമ്മപ്പെടുത്തൽ മാത്രം ബാക്കി വെയ്ക്കുന്നു.