അഹന്ത

അഹന്ത...!
ഇതെഴുതുന്ന എനിക്കോ...
ഇത് വായിക്കുന്ന നിങ്ങൾക്കാർക്കൊക്കെയോ ഉണ്ടായിരുന്നിരിക്കാം മുൻപ്...
നമ്മൾ....ആരുടെയോ...അല്ലെങ്കിൽ ആരൊക്കെയോ...ആണെന്ന്..
അതുമല്ലെങ്കിൽ...നമുക്ക്...അല്ലെങ്കിൽ നമ്മെ ജീവന്റെ ജീവനായി സ്നേഹിക്കാൻ കഴിയുന്ന ഒരു കൂട്ടുക്കാരിയോ...കൂട്ടുക്കാരനോ ഉണ്ടെന്ന്.
അവർക്ക് നമ്മെ കൂടാതെ ജീവിക്കാനാവില്ലെന്നും നാം ഇടയ്ക്ക് അഹങ്കരിച്ചു...പക്ഷേ...നമ്മിൽ ചിലർക്കൊക്കെ മനസ്സിലായിട്ടുണ്ടാകും അതെല്ലാം മിഥ്യധാരണ ആയിരുന്നുവെന്ന്.
ജീവിത ബന്ധങ്ങളുടെ എല്ലാ കണ്ണികളും ഇടയ്ക്കൊക്കെ വിളക്കിച്ചേർത്ത് വെച്ചാൽ..വിട്ടുപോകാതെ നിലനിൽക്കും.ഒന്ന് യാദൃശ്ചികമായി വിട്ടുപോയാൽ അതോടെ തീർന്നു..അതിന്റെ ഭംഗിയും..ദൃഢതയും...അടുപ്പവും...
പക്ഷേ...ചിലർക്കൊന്നും ആ അഹങ്കാരം ഇല്ല..
നൊമ്പരങ്ങളെയുള്ളൂ...കാരണം...അവർക്കറിയാം...ഇഴയടുപ്പം ഉണ്ടായിരുന്ന ചില കണ്ണികളൊക്കെ വിട്ടുപോയെന്ന്...എന്നെന്നേക്കുമായി....!