ഒരു തനിയാവർത്തനം പോലെ

മനസിലെ ആശയങ്ങളും,ചിന്തകളും..കാഴ്ചപ്പാടും വാക്കുകളാൽ കോറിയിടുമ്പോൾ ചിലയിടങ്ങളിൽ..അലസോരം സൃഷ്ടിക്കുക സ്വാഭാവികം..ആ അസ്വാരസ്യമാണ് ചിലരെ പിന്തിരിയാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുക.വാക്കുകളുടെ മൂല്യങ്ങൾ നാമമാത്രമായി മനസിലാകാതെ വരുമ്പോൾ ...പെയ്തൊഴിഞ്ഞ മഴ പോലെ പലതും പാതി വഴിയിൽ അവസാനിക്കുന്നു..ഞാനെന്റെ സത്വത്തെ തിരിച്ചറിയുമ്പോൾ ചില മുഖങ്ങളിൽ വെറുപ്പിന്റെയോ....വിദ്വേഷത്തിന്റെയോ...വിശ്വാസക്കുറവിന്റെയോ...എന്തൊക്കെയോ...ചിലത് ഞാൻ തിരിച്ചറിയുന്നു...ചിലതൊക്കെ ചിലർക്കേ ശരിയാകൂ...ചിലർക്ക് മാത്രം...
മനസ് പലപ്പോഴും ആഴക്കടൽ പോലെയാണ്...
അതിലെ മലരികളും,ചുഴികളും,എന്തിനേറെ അതിലെ ആഴം പോലും അളക്കാൻ കഴിയാതെ പോകും.അതിൽ തളിരിടുന്ന ചില ഇഷ്ടങ്ങൾ അതെപ്പോഴും പ്രണയമാകണമെന്നില്ല.
ചിലത് അനുഭൂതിയും,ആദരവുമാണ്....അതിൽ ചിലപ്പോൾ കുറ്റപ്പെടുത്തലുണ്ടാകും,പഴിചാരലുണ്ടാകും,പിണക്കങ്ങളുണ്ടാകും,ഇണക്കങ്ങളുണ്ടാകും...ഇതിനിടയിൽ ചിലർക്ക് ചിലരെ മനസിലാകാതെ വരും...ഒരു തനിയാവർത്തനം പോലെ...
ചിലപ്പോൾ മനസ്...വരണ്ടതും....ചിലപ്പോൾ മലർവാടിയായും രൂപപ്പെടും...പലപ്പോഴും...മനസാണ് ശത്രു....!
മനുഷ്യനല്ല....