ചിരസ്ഥായിയായ സൗഹൃദങ്ങൾ മെനഞ്ഞെടുക്കുന്നതിൽ പഴയ തലമുറക്കുണ്ടായിരുന്ന ശുഷ്കാന്തി കറങ്ങിതിരിഞ്ഞ് ആധുനീക യുവത്വത്തിന്റെ നേർക്കെത്തുമ്പോൾ അത് വെറും പഴങ്കഥയായി മാറിപ്പോകുന്നു.
നഷ്ടപ്പെട്ടുപോയ പഴമയുടെ നൈർമ്മല്യം അഭിനവ സൗഹൃദത്തിന് ഉൾപ്രേരണയാകുമോ...?അറിയില്ല.
നാമൊക്കെ പഴമയുടെ നൊമ്പരവും...ആധുനികതയുടെ താളവും ചിറകിലേറ്റി ഇനിയും ഒരുപാട് ദൂരം യാത്ര ചെയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു...അക്ഷരങ്ങൾ പലപ്പോഴും മഴ പോലെ പെയ്തിറങ്ങും..ചിലർക്ക് നോവും,ചിലർക്ക് കുളിരും,ചിലർക്ക് ഒരു നനുത്ത തലോടലുമായി..പക്ഷേ ആ നോവിനും ഒരു സുഖമുണ്ടാകും...ഒരു വ്യത്യസ്ഥമായ അനുഭൂതിയുണ്ടാകും...ഹൃദയത്തിൽ ആരോ മുള്ള് കൊണ്ട് കോറിയിടുന്നു...എന്തൊക്കെയോ...
എങ്ങനെയൊക്കെയോ....
പക്ഷേ...എല്ലാറ്റിനും അപ്പുറം......
എന്തോ ഒന്ന്....ഉള്ളിന്റെ ഉള്ളിൽ ഘനീഭവിച്ചു കിടക്കുന്നു....
ഒന്നും...ഒരിക്കലും തിരിച്ചറിയാതിരിക്കട്ടെ...
....നന്ദി...ഒരായിരം
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ